تاریخچه تولید شیشه
مارس 15, 2022تاریخچه تولید شیشه
اختراع شیشه تحولی عظیم در معماری دنیا ایجاد کرد. به گونه‌ای که امروزه شهرهای جهان زیبایی خود را مدیون این تحول بزرگ درصنعت تولید می‌دانند.
شیشه به واسطه حرارت دادن و سرد کردن ترکیبی از شن، کربنات سدیم و آهک تولید میشود.
تاریخچه تولید و کاربرد شیشه به حدود بیش از 4 هزار سال پیش برمی‌گردد ولی تقریبا 2 هزار سال پس از کشف آن بود که کاربرد شیشه در پنجره‌ها مطرح شد.
روش تولید شیشه به روش بادی امکان ایجاد شیشه‌های ظریف برای پنجره‌ها را میسر کرد که در قطعات مستطیلی با ابعاد حداکثر400 در 300 میلی‌متر درصفحات مدور تولید می‌شد.
بلافاصله پس از کشف این روش، ونیزی‌ها متد استوانه‌ای را کشف کردند که این روش حدود 800 سال برای تولید شیشه به کار برده می‌شد. در این روش درون یک استوانه شیشه‌ای توخالی دمیده، از طول برش داده و سپس صاف و صیقل داده می‌شد. با این روش ورقه‌های بزرگ‌تری تولید می‌شد ولی حرارت مجدد و صاف کردن شیشه منجر به خرابی سطح شیشه می‌شد. به هر حال همراه با پیشرفت تکنولوژی روش‌هایی برای تولید شیشه‌هایی که در ساختمان‌ها کارایی داشته باشند، ابداع شد. آن‌ها به صورت عنصری طبیعی و لازم در کلیساهای بزرگ در شمال اروپا به کار برده می‌شدند که تا اواخر هزاره اول پس از میلاد نیز این روند ادامه داشت.
در جستجوی نور
با تغییرسبک معماری از رومی به گوتیک، کاربرد شیشه در دنیای معماری جایگاه خود را تا ابد پیدا کرد. شاید بتوان معماری سبک گوتیک در شمال اروپا را دوره اول معماری شیشه‌ای نامید. جابه‌جایی قسمت‌هایی از دیوارهای سنگی بزرگ معماران را قادر به خلق آثار چشمگیری در تاریخ کرد. شیشه خود به خود جایگاه خود را در معماری پیدا کرد و شیشه‌های بسیار زیبا کم‌کم در معماری بناها دیده شدند. معماری سبک گوتیک به منظور جستجوی نور به وجود آمد، جستجوی درخشش، سبکی و بی‌وزنی. پنجره‌هایی که در سبک گوتیک به کار برده می‌شد معمولا با شیشه‌های رنگی توسط هنرمندان نقاشی و تزیین می‌شد.
در اواخرقرن شانزدهم به کارگیری شیشه به عنوان سمبلی از ثروت و تجمل در انگلستان در نظر گرفته می‌شد. شیشه وسیله‌ای بسیار گران‌قیمت بود و بنابراین استفاده از آن در ساختمان و حتی گاهی اوقات به کار بردن آن به جای دیوارحالت تظاهر به ثروت و بود. بدین ترتیب در انگلستان شیوه‌های غیر متعارف استفاده از شیشه رایج شد.
در نیمه اول قرن نوزدهم بود که مراکز هنری به راه افتادند و بدین ترتیب زبان نوینی در معماری به وجود آمد، پنجره‌هایی که نور به‌راحتی و فراوانی از آن‌ها عبور کند و معماری از آن حالت سنتی خارج شد و شیشه جایگاه و کاربرد واقعی خود را پیدا کرد. به دنبال انقلاب صنعتی در بریتانیا و به موازات آن به کارگیری آهن در ساختمان‌ها، پروژه‌هایی مثل کاخ کریستال پاکستون اجرا شد.
پاکستون با به کارگیری دانش خود در طراحی سنتی، استفاده از شیشه و برش دادن آن به روش سریع و خارق العاده، شگفتی‌هایی در معماری نوین ایجاد کرد.
آغاز قرن بیستم در واقع عصر فضا و زمان نام‌گذاری شده است، عصر زیبایی‌شناسی در حرکت، متغیر بودن و هیجان در ماشین.
پل شبارت در کتاب معماری شیشه‌ای خود در سال 1914 می‌نویسد:
“… ما بیشتر زندگیمان را در اتاق‌های بسته سر کرده‌ایم. این فرهنگی است که با آن بزرگ شده‌ایم و خو گرفته‌ایم. سبک معماری ما تا حد زیادی تحت تاثیر فرهنگ ما بوده است. چنانچه بخواهیم تغییری در فرهنگمان ایجاد کنیم به ناچار باید در سبک معماریمان تغییر ایجاد کنیم و این امر تنها به وسیله ترک اتاق‌های بسته و تغییر دادن آن‌ها حاصل میشود. با نهادینه شدن و معرفی معماری شیشه‌ای، راه برای عبور نور طبیعی خورشید، ماه و ستارگان نه فقط از طریق پنجره‌ای کوچک بلکه از طریق دیوارها که صرفا از شیشه و آن هم شیشه‌های رنگی ساخته می‌شوند، هموار میشود. بدین ترتیب محیط جدیدی که به وجود می‌آوریم، فرهنگی نوین را با خود به همراه می‌آورد.”
غرفه‌های شیشه‌ای برونو تات نیز به همین منظور طراحی شد و هدفی مشابه را دنبال می‌کرد که آن به کار گیری بهینه شیشه و استفاده از شفافیت و روشنایی آن در آینده معماری بود. البته شیشه جزو لاینفک کارهای معماران بزرگ از جمله مایس وان دور روحه، لو کوربوسیر و فرانک لیود است.
طی نیمه اول قرن بیستم، به جهت توسعه صنعت و تکنولوژی، بهبود و پیشرفت‌هایی در ساختار کارهای شیشه‌ای پدید آمد و بالاخره در اوایل دهه 1950 پیشرفتی در صنعت تولید شیشه حاصل شد که تا به امروز ادامه دارد. آلیستار پیلکینگتون روش شناوری شیشه مذاب بر سطح فلز مذاب را ابداع کرد که امروزه از آن به عنوان فرآیند شناور یاد میشود. با این روش ورقه‌های شیشه‌ای کاملا صاف و هموار تولید میشود که امروزه روشی غالب در تولید شیشه در سراسر جهان است.
تاریخچه تولید شیشه
اختراع شیشه تحولی عظیم در معماری دنیا ایجاد کرد. به گونه‌ای که امروزه شهرهای جهان زیبایی خود را مدیون این تحول بزرگ درصنعت تولید می‌دانند.
شیشه به واسطه حرارت دادن و سرد کردن ترکیبی از شن، کربنات سدیم و آهک تولید میشود.
تاریخچه تولید و کاربرد شیشه به حدود بیش از 4 هزار سال پیش برمی‌گردد ولی تقریبا 2 هزار سال پس از کشف آن بود که کاربرد شیشه در پنجره‌ها مطرح شد.
روش تولید شیشه به روش بادی امکان ایجاد شیشه‌های ظریف برای پنجره‌ها را میسر کرد که در قطعات مستطیلی با ابعاد حداکثر400 در 300 میلی‌متر درصفحات مدور تولید می‌شد.
بلافاصله پس از کشف این روش، ونیزی‌ها متد استوانه‌ای را کشف کردند که این روش حدود 800 سال برای تولید شیشه به کار برده می‌شد. در این روش درون یک استوانه شیشه‌ای توخالی دمیده، از طول برش داده و سپس صاف و صیقل داده می‌شد. با این روش ورقه‌های بزرگ‌تری تولید می‌شد ولی حرارت مجدد و صاف کردن شیشه منجر به خرابی سطح شیشه می‌شد. به هر حال همراه با پیشرفت تکنولوژی روش‌هایی برای تولید شیشه‌هایی که در ساختمان‌ها کارایی داشته باشند، ابداع شد. آن‌ها به صورت عنصری طبیعی و لازم در کلیساهای بزرگ در شمال اروپا به کار برده می‌شدند که تا اواخر هزاره اول پس از میلاد نیز این روند ادامه داشت.
در جستجوی نور
با تغییرسبک معماری از رومی به گوتیک، کاربرد شیشه در دنیای معماری جایگاه خود را تا ابد پیدا کرد. شاید بتوان معماری سبک گوتیک در شمال اروپا را دوره اول معماری شیشه‌ای نامید. جابه‌جایی قسمت‌هایی از دیوارهای سنگی بزرگ معماران را قادر به خلق آثار چشمگیری در تاریخ کرد. شیشه خود به خود جایگاه خود را در معماری پیدا کرد و شیشه‌های بسیار زیبا کم‌کم در معماری بناها دیده شدند. معماری سبک گوتیک به منظور جستجوی نور به وجود آمد، جستجوی درخشش، سبکی و بی‌وزنی. پنجره‌هایی که در سبک گوتیک به کار برده می‌شد معمولا با شیشه‌های رنگی توسط هنرمندان نقاشی و تزیین می‌شد.
در اواخرقرن شانزدهم به کارگیری شیشه به عنوان سمبلی از ثروت و تجمل در انگلستان در نظر گرفته می‌شد. شیشه وسیله‌ای بسیار گران‌قیمت بود و بنابراین استفاده از آن در ساختمان و حتی گاهی اوقات به کار بردن آن به جای دیوارحالت تظاهر به ثروت و بود. بدین ترتیب در انگلستان شیوه‌های غیر متعارف استفاده از شیشه رایج شد.
در نیمه اول قرن نوزدهم بود که مراکز هنری به راه افتادند و بدین ترتیب زبان نوینی در معماری به وجود آمد، پنجره‌هایی که نور به‌راحتی و فراوانی از آن‌ها عبور کند و معماری از آن حالت سنتی خارج شد و شیشه جایگاه و کاربرد واقعی خود را پیدا کرد. به دنبال انقلاب صنعتی در بریتانیا و به موازات آن به کارگیری آهن در ساختمان‌ها، پروژه‌هایی مثل کاخ کریستال پاکستون اجرا شد.
پاکستون با به کارگیری دانش خود در طراحی سنتی، استفاده از شیشه و برش دادن آن به روش سریع و خارق العاده، شگفتی‌هایی در معماری نوین ایجاد کرد.
آغاز قرن بیستم در واقع عصر فضا و زمان نام‌گذاری شده است، عصر زیبایی‌شناسی در حرکت، متغیر بودن و هیجان در ماشین.
پل شبارت در کتاب معماری شیشه‌ای خود در سال 1914 می‌نویسد:
“… ما بیشتر زندگیمان را در اتاق‌های بسته سر کرده‌ایم. این فرهنگی است که با آن بزرگ شده‌ایم و خو گرفته‌ایم. سبک معماری ما تا حد زیادی تحت تاثیر فرهنگ ما بوده است. چنانچه بخواهیم تغییری در فرهنگمان ایجاد کنیم به ناچار باید در سبک معماریمان تغییر ایجاد کنیم و این امر تنها به وسیله ترک اتاق‌های بسته و تغییر دادن آن‌ها حاصل میشود. با نهادینه شدن و معرفی معماری شیشه‌ای، راه برای عبور نور طبیعی خورشید، ماه و ستارگان نه فقط از طریق پنجره‌ای کوچک بلکه از طریق دیوارها که صرفا از شیشه و آن هم شیشه‌های رنگی ساخته می‌شوند، هموار میشود. بدین ترتیب محیط جدیدی که به وجود می‌آوریم، فرهنگی نوین را با خود به همراه می‌آورد.”
غرفه‌های شیشه‌ای برونو تات نیز به همین منظور طراحی شد و هدفی مشابه را دنبال می‌کرد که آن به کار گیری بهینه شیشه و استفاده از شفافیت و روشنایی آن در آینده معماری بود. البته شیشه جزو لاینفک کارهای معماران بزرگ از جمله مایس وان دور روحه، لو کوربوسیر و فرانک لیود است.
طی نیمه اول قرن بیستم، به جهت توسعه صنعت و تکنولوژی، بهبود و پیشرفت‌هایی در ساختار کارهای شیشه‌ای پدید آمد و بالاخره در اوایل دهه 1950 پیشرفتی در صنعت تولید شیشه حاصل شد که تا به امروز ادامه دارد. آلیستار پیلکینگتون روش شناوری شیشه مذاب بر سطح فلز مذاب را ابداع کرد که امروزه از آن به عنوان فرآیند شناور یاد میشود. با این روش ورقه‌های شیشه‌ای کاملا صاف و هموار تولید میشود که امروزه روشی غالب در تولید شیشه در سراسر جهان است.
